Een tijdje geleden had ik een gesprek met een ouder van één van de leerlingen van school. Een fijn, open en eerlijk gesprek over de groei van zijn kind, onderwijs in het algemeen en de keuze voor VrijWijs. Er kwamen ook vragen naar boven zoals ‘Doen we goed aan onze keuze voor een B3-school?’ en ‘Hoe zit dat later met de overstap naar het voortgezet onderwijs?’ en ‘Krijgt mijn kind voldoende bagage mee op sociaal vlak?’.
Hele belangrijke vragen en zeker goed om daar als school kritisch naar te luisteren en over na te denken.
Na dit gesprek blijf ik mijzelf ook deze vragen stellen. Niet alleen vragen betreft de ontwikkeling van mijn eigen dochter, maar ook voor de dagelijkse inzet voor VrijWijs en de groei van alle kinderen waar ik vier dagen per week verantwoordelijkheid voor draag. Ik probeer op deze manier een antwoord te geven op deze vragen.
De eerste: Is de keuze voor een B3-school, in dit geval VrijWijs, de juiste keuze?
Dat hangt er helemaal van af. Hoe wil jij dat je kind zich ontwikkelt, op wat voor manier en welke pedagogische visie streef je (samen) na? Bij VrijWijs krijgt ieder kind de aandacht die hij/zij verdient. We zijn duidelijk in wat we van elkaar mogen verwachten en hoe we met de ander omgaan. We stellen duidelijke grenzen op een respectvolle en eerlijke manier. Zonder straffen of belonen. Ieder kind heeft zijn eigen karakter en zoekt zijn of haar eigen manier van leren. Wij observeren, sturen en geven handvatten om de voorwaarden voor het leren duidelijk te krijgen. Bij het ene kind gaat dat redelijke vanzelf, het andere kind heeft net dat kleine zetje nodig of wat extra bemoedigende woorden. Door de kinderen serieus te nemen, onvoorwaardelijk te waarderen zoals ze zijn en hen deel te laten uitmaken van de groep voelen zij zich sterk en geeft hen dat een zeker gevoel van autonomie (lees: vrijheid!). Ik mag er zijn, mijn mening doet er toe, ik word gewaardeerd en de groep zal mij altijd steunen.
Na jaren te hebben gewerkt in het bekostigd onderwijs had ik dit nog niet eerder teruggezien. Waarom? Onder andere door cijfers geven (goed of fout), te grote groepen (ik word niet gezien), botsing van waarden en normen (verschil van mening in omgaan met elkaar) en constante haast en prestatie druk (stress, overprikkeling, etc).
Mijn antwoord op deze vraag hangt dus vooral samen met wat jij belangrijk vindt om je kind mee te geven. Mijn eigen keuze mag voor zich spreken.
De tweede: Hoe zit het later met de overstap naar het voortgezet onderwijs. Op het voortgezet onderwijs bouwen kinderen verder aan zichzelf. Op veel verschillende vlakken (jaja, de puberteit en identiteitsontwikkeling) worden er enorme sprongen gemaakt. Het liefst bouw je verder op een stevige basis. Daar helpt die basis-school bij. Door kinderen te leren om zelf na te denken, verantwoordelijkheid te krijgen (en dus te dragen) van de groep en hen een groot gevoel van eigenwaarde mee te geven zijn zij zeker klaar voor deze volgende fase.
‘En als ze dan misschien wel cijfers krijgen, of huiswerk?’ Met een stevige basis weten kinderen dat een cijfer niks zegt over je zelf, maar het resultaat is van een meting. Dat je eigenwaarde en het gevoel van er mogen zijn, je gewaardeerd voelen, daar totaal los van staat. Dat je dingen onderneemt omdat je er plezier aan beleefd of omdat het er simpelweg bij hoort, in plaats van iets doen voor een beloning. Dus of je kind binnen het B3-onderwijs blijft of naar regulier onderwijs overstapt, het vertrouwen is er, dus het komt wel goed.
De derde: Krijgt mijn kind voldoende bagage mee op sociaal vlak? In het kort: Ja!
Nee, ik zal het wat uitgebreider onderbouwen. De kinderen zitten bij VrijWijs in een heterogene groep, alle leeftijden bij elkaar. We maken een praktisch onderscheid tijdens de leerblokken in de groep van het jonge kind (groep 1 en 2) en de groep van het oudere kind (groep 3+). Door de sociale interactie met verschillende leeftijdsgenoten ontstaat er iets heel moois. De oudere kinderen voelen zich verantwoordelijk voor de jongeren kinderen, de jongere kinderen houden de oudere kinderen jong. Er wordt gespeeld, er wordt gedeeld, er wordt soms ruzie gemaakt en ook weer opgelost. Er worden verjaardagen gevierd en iedereen is evenveel waard. Net als in het echte leven. Kijk maar eens om je heen. Bestaat jouw sociale netwerk uit alleen maar mensen van 34 (in mijn geval)? Nee toch? In het gezinsleven zijn broers/zussen, vader en moeder, neefjes en nichtjes, opa’s en oma’s ook niet allemaal even oud. Waarom zouden we dat in hemelsnaam op school dan wel doen? Je leert van, met en door elkaar, ongeacht leeftijd. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat kinderen zich hierdoor juist sterker ontwikkelen dan binnen het regulier onderwijs. Een leuk voorbeeldje: Een leerling van 7 jaar heeft na school regelmatig gespeeld met een leerling van twaalf jaar. Een vriendschap die je alleen kan zien als je leeftijd los laat en puur kijkt naar verbinding.
Kortom; De keuze voor ander soort onderwijs is naast de tastbare zaken uiteraard ook een keuze op basis van gevoel. Een keuze die je maakt op basis van dingen die je belangrijk vindt, op basis van vertrouwen in je kind en het vertrouwen in de mensen die de zelfde visie delen.
Ik ben enorm dankbaar voor het vertrouwen dat we krijgen van de ouders die voor VrijWijs kiezen. Samen bouwen we de mooiste leercommunity van Nederland!
Liefs,
Tim
Ik kan natuurlijk zelf makkelijk zeggen dat VrijWijs geweldig is, maar kijk en luister vooral zelf naar wat de ouders er over zeggen in deze video:
Video: Pascal de Smit